Αμοιβαιότητα ; (Δημοσθένης Αγραφιώτης)

Η  επιτέλεση με  τίτλο «αμοιβαιότητα ?»  είχε και μια «προφητική’’ χροιά, καθώς  πραγματώθηκε πριν το 2010στην Ελλάδα, Γαλλία, Ιαπωνία… και στράφηκε στη  διερεύνηση του ευθραύστου των ανθρώπινων  σχέσεων, του αβέβαιου των ανθρώπινων  ανταλλαγών, που η  έξαρση τους  ή ο παροξυσμός τους  αποτελούν τη σαφέστερη απόδειξη της κρίσης. Με άλλα λόγια, σε μια περίοδο  ψευδεπίγραφης ευφορίας, η επιτέλεση αυτή στοχεύει να δείξει πως οι  ανθρώπινες αλληλεπιδράσεις είναι πιο σύνθετες και  πιο πολύπλοκες από ότι  προβλέπουν οι οικονομικές  θεωρίες  ή ψευδοθεωρίες της ανθρώπινης συμπεριφοράς . Αν και στο τέλος, μια  οικονομική αναταραχή  είναι  αρκετή  να καταδείξει  την ισχνότητα του οικονομικού ορθολογισμού. Η  αποθέωση του παράδοξου! Η ίδια επιτέλεση προσπαθεί να  αποκαλύψει πως μια  απλοϊκή αντίληψη για την αμοιβαιότητα στον ατομικό και το συλλογικό βίο μπορεί να οδηγήσει  σε ένα είδος παραγνώρισης, σε μια παρεξήγηση  δηλαδή στον προθάλαμο της κρίσης ,και πως όταν η παραγνώριση θ’ αρχίσει να διαλύεται και η  σκληρότητα αναδύεται χωρίς όρια. Η «μη αμοιβαιότητα ;»  λειτουργεί  ως ένα μικρο-εργαστήριο  κρίσης  για τωρινές και μελλοντικές κρίσεις.

Έβαλα στο τραπέζι 24 αντικείμενα (24 είναι και τα γράμματα της Ελληνικής αλφαβήτου). Μια βιντεοκάμερα με ακολουθεί καθώς τακτοποιώ τα αντικείμενα. Η εικόνα προβάλλεται σε μια μεγάλη οθόνη στον τοίχο. Καλώ το κοινό να ανταλλάξει ένα δικό του αντικείμενο με ένα από το τραπέζι. Επομένως, έχουμε 24 αντικείμενα στο τραπέζι καθ” όλη τη διάρκεια της performance. Μόλις ολοκληρωθεί η ανταλλαγή, αναποδογυρίζω το τραπέζι και κατα­στρέφω τα αντικείμενα με τα παπούτσια μου. Τα παπούτσια μου είναι ασπρόμαυρα, μια αναφορά στον Fred Astaire (τον Αμερικάνο ηθοποιό και χορευτή) και στα χρυσά σανδά­λια του Εμπεδοκλή. Στο μεταξύ, η κάμερα δείχνει την αρχική εικόνα που είχα δημιουργή­σει με τα 24 αντικείμενα, στην κατάσταση πριν την ανταλλαγή. Τακτοποιώ το τραπέζι και το λευκό τραπεζομάντιλο που το καλύπτει. Τοποθετώ τα χέρια μου στο τραπέζι και λέω «Αμοιβαιότητα;» στα ελληνικά, στα αγγλικά και στα γαλλικά. Η εικόνα στην οθόνη παρα­μένει ακίνητη, δείχνοντας τα 24 αρχικά αντικείμενα μου.

Η performance αυτή είναι μία μελέτη πάνω στις ανθρώπινες σχέσεις, στο πόσο δύσκολη είναι η αμοιβαιότητα μεταξύ των ανθρώπων. Η ερώτηση «εάν η συνεργασία μεταξύ των ανθρώπων είναι πάντα ελλιπής» απαντάται μέσα από την αμφισημία. Επιπλέον η ίδια η performance, με άλλα λόγια πάνω στη ψευδαίσθηση της αμοιβαιότητας ανάμεσα στον καλλιτέχνη και το κοινό του.

Δημοσθένης Αγραφιώτης

Comments are closed.